Hieronder drie veelgebruikte manieren om de lang aangehouden klinkers van het Japans in Latijnse letters te spellen:

1. Hepburn spelling, met een accentteken op de klinker: een macron (een streepje boven de letter) of een circumflex (een dakje boven de letter). De hoofdstad van Japan is dan Tōkyō of Tôkyô. In reguliere westerse publicaties wordt vrijwel altijd Hepburn spelling zonder accenttekens gebruikt, waardoor het niet zichtbaar is of een klinker lang moet worden aangehouden.
2. Waapuro spelling, waarbij gespeld wordt zoals in het Japans met kana tekens. Woorden geschreven in hiragana: lang a: aa, lange i: ii, lang u: uu, lange e: ei, lang o: ou of soms oo. Dus: Toukyou. In katakana wordt veelvuldig gebruik gemaakt van een verlengingsteken dat tussen de overige tekens staat. In dat geval is de spelling in Latijnse letters een simpele verdubbeling. Bijvoorbeeld, コンピューター konpyuutaa (computer). Waapuro spelling is in Japan de meest gangbare manier om Japans te tikken op de computer (waapuro is de Japanse afkorting voor word processor), en is om die reden populair bij veel mensen die bekend zijn met Japans. Tevens is waapuro spelling populair omdat het automatische conversie tussen Japanse spelling en Latijnse spelling toestaat.
3. Transcriptie spelling, waarbij het accuraat weergeven van de uitspraak voorrang heeft. Afhankelijk van de achtergrond van de auteur en de context van het geschrift is veel mogelijk (bijvoorbeeld de macron, als onder (1), of een dubbele punt in sommige fonetische spellingwijzen ([to:kyo:]). Veelgebruikte transcriptie voor lange klinkers is ook de simpele verdubbeling van de klinkers: Tookyoo.

NB Zelfs gemengde vormen van het bovenstaande komen voor! Voor wie bekend is met kana spelling levert dit geen enkel probleem op, maar voor de beginner kan dat vanzelfsprekend verwarrend zijn.

Dit woordenboek is doorzoekbaar met Hepburn spelling, met lange klinkers met de macron, of met lange klinkers in waapuro spelling. Echter, soms wordt hier in de lemma’s ook transcriptie spelling gebruikt voor de klinkers (de versie met verdubbelde klinkers, hier aangeduid als oo-spelling). Dat is dan om verwarring over de uitspraak te voorkomen bij beginners. De oo-spelling spelling is evenwel minder geschikt om te zoeken in het woordenboek. Aan een oplossing daarvoor wordt gewerkt.